خواننده و ترانه سرای آمریکایی، تیلور سوئیفت، یکی از موفقترین و مشهورترین هنرمندان در سراسر جهان است. دیسکوگرافی او متنوع بوده و ترانه سرایی اش که اغلب تحت تأثیر تجربیات شخصیاش است، تحسین منتقدان و توجه رسانهها را به خود جلب کرده است. سوئیفت، مجری موسیقی کانتری، در وست ریدینگ، پنسیلوانیا به دنیا آمد و در سن ۱۴ سالگی به نشویل، تنسی نقل مکان کرد.
در سال ۲۰۰۴، او قرارداد آهنگسازی را با انتشارات موسیقی سونی/ATV امضا کرد و در سال ۲۰۰۵ قرارداد ضبط با “بگ مشین رکوردز” را به دست آورد. او اولین هنرمند زن کانتری بود که با نخستین آلبوم خود در سال ۲۰۰۶، تمامی آهنگهایش در یک آلبوم دارای گواهی پلاتین در ایالات متحده را نوشت.
سوئیفت در آلبومهای بعدی خود، “بیباک” (۲۰۰۸) و “اکنون صحبت کن” (۲۰۱۰)، پاپ کانتری را بررسی کرد. اولین آهنگهای کانتری که به ترتیب به صدر جدول پخش پاپ و همه ژانرهای پخش موسیقی ایالات متحده رسیدند، تکآهنگهای «داستان عشق» و «تو متعلق به من» بودند. در “رد” (۲۰۱۲)، که اولین تکآهنگ شماره یک او در جدول ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد ایالات متحده را با نام “ما هرگز هرگز با هم بر نمیگردیم” به نمایش گذاشت، او سبکهای مختلف راک و الکترونیک را آزمایش کرد.
سپس هویت خود را از کانتری به پاپ تغییر داد و پنجمین آلبوم استودیویی سینث پاپ خود، “۱۹۸۹” (۲۰۱۴) را منتشر کرد که توسط تکآهنگهای برتر جدول “Shake It Off”، “Blank Space” و “Bad Blood” پشتیبانی شد. آلبوم “ریپوتیشن” با طعم شهری (۲۰۱۷) و تکآهنگ شماره یک آن “ببین چه کاری مرا وادار کردی” از بررسی رسانهای زندگی او الهام گرفته شده بود. سوئیفت اولین هنرمندی بود که چهار آلبوم داشت که هر کدام با فروش بیش از یک میلیون نسخه به لطف آلبومهای آغازین به دست آوردند.
هفتمین آلبوم استودیویی سوئیفت، “Lover”، در سال ۲۰۱۹ پس از جدایی او از “Big Machine” و امضای قرارداد با “Republic Records” در سال ۲۰۱۸ منتشر شد. مستند زندگینامهای “Miss Americana” نیز در سال ۲۰۲۰ به نمایش درآمد. آلبومهای مستقل “Folklore” و “Evermore” که در سبک فولک و آلترناتیو راک بودند و شامل روایتهای تخیلی و الهامگرفته از دوران همهگیری کووید-۱۹ بودند، در سال ۲۰۲۰ منتشر شدند. تکآهنگهای اصلی این آلبومها، “Cardigan” و “Willow”، در صدر جدول ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد قرار گرفتند.
پس از یک مشاجره عمومی بر سر مالکیت مسترهای آلبومها، سوئیفت تصمیم گرفت کل کاتالوگ خود را برای “Big Machine” دوباره ضبط کند و دو آلبوم باز ضبط شده را در سال ۲۰۲۱ منتشر کرد: “بیباک (نسخه تیلور)” و “قرمز (نسخه تیلور)”. آهنگ “همه خیلی خوب (نسخه ۱۰ دقیقهای)” از آلبوم دوم، طولانیترین آهنگی شد که به صدر جدول ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد رسید.
سوئیفت علاوه بر کارگردانی فیلمهای موسیقی ” فولکلور جلسات طولانی استودیوی لانگ پاند ۲۰۲۰″ و “همه خوب: فیلم کوتاه”، همچنین در نقشهای مکمل در فیلمهای سینمایی سال ۲۰۲۱ ظاهر شد.
سوئیفت یکی از موفقترین موسیقیدانان تمام دوران است که بیش از ۲۰۰ میلیون آلبوم در سراسر جهان فروخته است. او برنده یک جایزه امی، ۳۴ جایزه موسیقی آمریکایی (بیشترین جایزه توسط هر هنرمند)، ۲۹ جایزه موسیقی بیلبورد (بیشترین جایزه توسط هر زن)، و ۱۱ جایزه گرمی، از جمله سه عنوان آلبوم سال شده است.
سوئیفت در فهرستهایی مانند تایم ۱۰۰، رولینگ استون ۱۰۰ ترانهسرای برتر تمام دوران، بیلبورد ۱۰۰ و سلبریتی فوربس ۱۰۰ حضور داشته است. او به خاطر توانمندسازی و حقوق هنرمندان و الهامبخشی به نسل جدیدی از خوانندگان و ترانهسرایان با آلبومهایش شناخته میشود.
سبک موسیقی تیلور سوئیفت
سوئیفت پیش از انتشار چهارمین آلبوم استودیویی خود به نام “Red” در سال ۲۰۱۲، خود را به عنوان یک مجری موسیقی کانتری معرفی کرد. هرچند رادیو کانتری تشویق شد تا آلبومهای او را پخش کند، منتقدان خاطرنشان کردند که آثار او طیف وسیعی از ژانرهای پاپ و راک را به نمایش میگذارند. پس از سال ۲۰۱۰، منتقدان اشاره کردند که ملودیهای سوئیفت ریشه در موسیقی پاپ دارد و تنها عناصر موسیقی کانتری، آهنگهای سبک و چند کمانچه، بانجو و لهجههای ماندولین هستند.
برخی اظهار داشتند که هویت موسیقی کانتری او بیشتر بازتابی از ترانهسرایی روایی او بود تا سبک موسیقی او. وضعیت سوئیفت به عنوان یک نوازنده کانتری مورد استقبال جامعه موسیقی نشویل قرار گرفت، اما مخالفان او را متهم کردند که برای دستیابی به موفقیت در بازار پاپ، ریشههای سنتی این ژانر را رها کرده است.
سوئیفت در پاسخ به بحثهای انتقادی پیرامون سبکهای متنوع پاپ، راک و الکترونیک آلبوم “رد” گفت: «برچسب زدن ژانر را به دیگران واگذار میکنم». به گفته جودی روزن، روزنامهنگار موسیقی، سوئیفت با شروع کار خود در نشویل، «مانور طعمه و تغییر» را با «ریشههای کاشته شده در خاک لومی کشور و سپس چرخش به پاپ» انجام داد.
هنگامی که او در سال ۲۰۱۴، پنجمین آلبوم استودیویی خود، “۱۹۸۹”، را در ژانر سینث پاپ منتشر کرد، هویت خود را به عنوان یک موسیقیدان کانتری کنار گذاشت. او از این آلبوم به عنوان اولین “آلبوم پاپ رسمی و مستند” خود یاد کرد. آلبومهای “Reputation” (۲۰۱۷) و “Lover” (۲۰۱۹) که هر دو عناصر هیپهاپ و ترپ دارند، تولید پاپ مثبت و موفقی داشتند.
اگرچه آلبومهای پاپ سوئیفت به طور کلی بازخوردهای مطلوبی دریافت کردند، برخی از منتقدان معتقد بودند که سبک تولید، انگیزه سوئیفت برای موفقیت در جریان اصلی را آشکار میکرد و اصالت او را بهعنوان یک ترانهسرا که با سابقهاش در موسیقی کانتری پرورش یافته بود، کاهش میداد. به گفته نیت اسلون، موسیقیشناس، انتقال سوئیفت به موسیقی پاپ بیشتر به دلیل تمایل او به توسعه بینش هنریاش بود.
سوئیفت با آلبومهای استودیویی “Folklore” و “Evermore” از سال ۲۰۲۰، از پاپ جریان اصلی به نفع ژانرهای جایگزین مانند راک مستقل اجتناب کرد. به گفته کلش، تیلور سوئیفت «همواره یکی از افرادی استعلایی و مرزی بوده است» به طوری که دیگر محدود به ژانر خاصی نیست.
ویژگیهای آوازی
صدای سوئیفت دارای طیف میزانسن و صدایی ملایم است. برخی از منتقدان آواز او را در دوران فعالیتش در موسیقی کانتری به عنوان ضعیف و ناتوان در مقایسه با همتایانش مورد انتقاد قرار دادهاند. سوئیفت اذعان داشت که در اوایل کار خود، اغلب نگران توانایی آوازیاش بود و از آن زمان تاکنون تلاش زیادی برای پیشرفت انجام داده است. پس از تغییر سبک از موسیقی کانتری به پاپ در سال ۲۰۱۴، آواز سوئیفت بازخوردهای متفاوتی دریافت کرد.
مخالفان از تکنیک ضعیف آوازی او انتقاد کردند، اما او را به خاطر استفاده از صدایش برای بیان احساساتش به شنوندگان تحسین کردند و “صمیمیت را بر قدرت و تفاوتهای ظریف” ارج نهادند. همچنین، او به خاطر عدم استفاده از Auto-Tune برای تنظیم صدای خود تحسین شد.
بررسیهای آلبومهای بعدی سوئیفت، آوازهای او را بیشتر تحسین میکردند، زیرا منتقدان بر این باور بودند که صدای او کمتر نازال، غنیتر و پرطنینتر شده است. منتقدان موسیقی، آوازهای دقیق، زیرک، شفاف و کنترلشده او را در آلبومهای “Folklore” و “Evermore” ستایش کردند.
سام سدومسکی از Pitchfork مشاهده کرد که سوئیفت همچنان یک “خواننده همهکاره و رسا” است. به گفته پروفسور تئوری موسیقی، آلیسا بارنا، صدای سوئیفت در رجیستر بالا «نفسآمیز و روشن» و در رجیستر پایین «پر و تاریک» است. منتقدان با انتشار آلبومهای ۲۰۲۱ او، شروع به تمجید از لحن باتجربهتر، عمیقتر و «کاملتر» صدای او کردند.
کیت سولومون که در i مینویسد، اظهار داشت که صدای سوئیفت «اکنون بسیار بهتر شده است». این امر به دلیل استفاده از تجهیزات صوتی تازه کشف شده اوست. گاردین نیز اشاره کرد که صدای سوئیفت با «یو یو کردن آوازی» و اوجهای پرشور، همچنین با صدای کانتری او مشخص میشود.